Шрифт:
Закладка:
824
Taion. Sent. II.2: «Si virtutes suas omnipotens Deus taceret, eum nullus agnosceret, nullus amaret. Virtutes ergo suas annuntiat, non ut laudibus suis ipse proficiat, sed ut hi qui hunc ex sua laude cognoverint, ad perpetuam haereditatem perveniant». См. также: Ibid. II.46; III.14; III.53; IV.15; IV.19.
825
Cone. Tolet. VIII (a. 653) [Tomus Regis]. P. 263: «Sanctam et sinceram regulam… hanc cum fidelibus servans, ad hanc salvandos infideles advitans, in hanc subiec-tos populos regens, hanc propriis gentibus tenendam insinuans, hanc populis alienis adnuntians, ut in illa glorificans Deum et in tempore mortalium me summae divinitatis felicitas adsequantur, et in terra viventium haereditas a me gloriae capiatur». 06 институте королевского послания толедским соборам см., например: Moreno Casado J. Los concilios nacionales visigodos. Iniciación de una politica concordataria. Granada, 1946. P. 16–22; Orlandis Rovira J., Ramos-Lisson D. Historia de los concilios de la España romana y visigoda. Pamplona, 1986. P. 335–431.
826
Conc. Tolet. III (a. 589). P. 142: «Pete (Vulg.: «postula». ― O. A.) a me, ait, et dabo tibi gentes haereditatem tuam et possessionem tuam terminos terrae» (Ps. 2:8).
827
См.: Conc. Tolet. VIII (a. 653) [Lex in conf. conc.]. P. 295; Conc. Tolet. IX (a. 655). Can. 7,10.
828
Общие сведения о святом и его житии см.: Diez González F.-A. et al. San Fructuoso y su tiempo. Estudios de divulgación sobre el creador de la Tebaia Leonesa y Patriarca del monacado español, publicadas con motivo del XIII Centenario de su muerte, ano 665. León, 1966; Fear T. Introduction // Lives of the Visigothic Fathers / Transi ed. by A.T. Fear. Liverpool, 1997. P. XXXVI–XXXVII; Velázquez I. Hagiografía y culto a los santos en la Hispania visigoda: Aproximación a sus manifestaciones literarias. Merida, 2005. P. 217–225.
829
Общие сведения о Фруктуозе Браккарском и его монашеских уставах см.: Historia de la Iglesia en España. Madrid, 1979. Vol. I. P. 640–643; Linage Conde A. El monacato visigodo. Hasta la benedictización // Los visigodos. Historia y civilización. Actas de la semana internacional de Estudios Visigóticos. Madrid, 1986. P. 235–260.
830
Vita S. Fruct.: Col. 460: «ex clarissima regali progenie exortus… atque ducis exercitus Hispaniae proles».
831
Ibid. Col. 461: «Nam constuendas coenobium Complutensem, juxit divina praecepta, nihil sibi reservans, omnem a se facultas suae supellectilem ejiciens, et tam ex familiae suae, quam ex conversis e diversis Hispaniae partibus sedulo concurentibus, eum agmine monachorum affluentissime completit».
832
Ibid. Col. 461: «…Illico invidus vir iniquus, sororis ejus maritus, antiqui hostis stimulis instigatus, coram rege prostratus surripuit animum ejus, ut ejusdem pars hereditatis a sancto monasterio auferretur, et illi quasi pro exercenda publica expeditione conferretur. Quod cum huic beatissimo compertum est, statim tulit ecclesiae vela, et sancta nudavit altaria, et ciliciis induit ea, atque scripsit et direxit illi epistolam confusionis et increpationis Dominique comminationis, se quoque prolixitate orationis. Cum ita ageretur, statim ipse sanctorum aemulus et boni operis adversarius ultione divina percussus citius vitam finivit. Sicque factum est, ut qui oblationes sanctorum quaerebat auferre, ipse crudeliter de hoc saeculo absque liberis discederet, et facultates suas alienis relinquens, et ipse secum solam proditionem portaret».
833
Корсунский A.P. Готская Испания. M., 1969. С. 202–203. Об аллодиальном статусе владений готской знати см. также: Он же. О развитии феодальных отношений в готской Испании. (Формирование крупного землевладения) // Средние века. 1959. Вып. 15. С. 12.
834
См. об этом: Orlandis Rovira J. El elemento germánico en la iglesia española del siglo VII // Orlandis Rovira J. La Iglesia en la España visigótica y medieval. Pamplona, 1976, P. 123–127.
835
Альфонсо I пришел к власти после кратковременного (737–739) правления Фавилы, сына Пелайо, которого, между прочим, принято считать сыном дукса Фавилы из королевского рода, убитого королем Витицей (ок. 700–710).
836
Bonnaz Y. Prophétisme et néogothisme // Chroniques asturiennes… P. LXXXVIII–XCIII.
837
Cron. Alf. III. P. 62: «Sed qui ex semine regio remanserunt, quidam ex illis Franciam petierunt; maxima uero pars in hanc patriam Asturiensiam intrauerunt, si-bique Pelagium, filium quondam Fafilani ducis ex semine regio, principem elegerunt».
838
Chron. Albs. P. 24: «Campos quos dicunt Gothicos usque ad flumen Dorum eremauit et Christianorum regnum extendit»; Cr. Alf. III. P. 68–69: «Simul cum fratre suo Froilane multa aduersus Sarracenos praelia gessit, atque plurimas ciuitates ab eis olim oppressas cepit, id est: Lucum, Tudem, Portucalem, Bracam… Letesmam, Salmanticam, Zamoram, Abelam, Secobiam…Oxoma, Clunia, Argantia, Septempublica. Ex cunctis castris cum uillis et uiculis suis, omnes quoque Arabes occupatores supradictarum ciuitatum interficiens, christianos secum al patriam duxit. Eo tempore populantur Primorias, Lebana, Transmera, Supporta, Carranza, Bardules quae nunc appellatur Casteella, et pars maritima Gallaeciae».
839
См.: Olmeda M. Op. cit. P. 404; Orlandis J. El elemento germánico… P. 110–111.
840
Показательно, что значительная часть поселений в северо-западной Испании, названия которых имеют германское происхождение, возникла не ранее VIII–IX вв., т. е. в начальный период Реконкисты. См.: Piel J. Toponimia germánica // Enciclopedia lingüística hispánica. Madrid, 1960. T. I. P. 531–560; Marsá F. Toponimia de la Reconquista // Ibid. P. 615–646.
841
DEPA-I. P. 90. Doc. 14: «…sic abrenunciamus… tam de mobile quam etiam et inmobile, de successu parentum quam etiam de prouisto nostra, et de hereditate nostro originale tergentisset reculantis in monasterium semper…»; etc. См. там же: P. 99. Doc. 17 (a. 803, Gal.); P. 145. Doc. 26 (a. 817 r., Gal.); P. 146–149. Doc. 27 (a. 818, Gal.); P. 156.
