Tiu ĉi ideo akompanadis Esperanton de la unua momento de ĝia naskiĝo ĝis la nuna tempo…

Vi ĉiuj sentis tre bone en Bulonjo, ke nin entuziasmigis ne la amuzoj per si mem, ne reciproka sinkomprenado per si mem, ne la praktika utileco, kiun Esperanto montris, sed la interna ideo de la Esperantismo, kiun ni ĉiuj sentis en nia koro. Ni sentis, ke komenciĝas la falado de la muroj inter popoloj, ni sentis la spiriton de ĉiuhoma frateco. Ni konsciis tre bone, ke ĝis la fina malapero de la muroj estas ankoraǔ tre kaj tre malproksime…

Ĉiu, kiu uzas Esperanton aǔ laboras por ĝi, estas Esperantisto, kaj ĉiu Esperantisto havas plenan rajton vidi en Esperanto nur lingvon simplan, malvarman internacian komprenigilon… Sed tiuj Esperantistoj, kiuj apartenas al nia afero ne per sia kapo, sed per sia koro, tiuj ĉiam sentos kaj ŝatos en Esperanto antaǔ ĉio ĝian internan ideon…

La devizo de la ideaj Esperantistoj, neniam ĝis nun precize formulita, sed ĉiam klare sentata, estas: «Ni deziras krei neǔtralan fundamenton, sur kiu la diversaj homaj gentoj povus pace kaj frate interkomunikiĝadi, ne altrudante al si reciproke siajn gentajn apartaĵojn…»

La espero

(himno de la Esperanto-movado)

En la mondon venis nova sento, Tra la mondo iras forta voko; Per flugiloj de facila vento Nun de loko flugu ĝi al loko. Ne al glavo sangon soifanta Ĝi la homan tiras familion: Al la mond' eterne militanta Ĝi promesas sanktan harmonion. Sub la sankta signo de l' espero Kolektiĝas pacaj batalantoj, Kaj rapide kreskas la afero Per laboroj de la esperantoj. Forte staras muroj de miljaroj Inter la popoloj dividitaj; Sed dissaltos la obstinaj baroj, Per la sankta amo disbatitaj. Sur neǔtrala lingva fundamento, Komprenante unu la alian, La popoloj faros en konsento Unu grandan rondon familian. Nia diligenta kolegaro En laboro paca ne laciĝos, Ĝis la bela sonĝo de l' homaro Por eterna ben' efektiviĝos. L. L. Zamenhof

[Л. Заменгоф. Всемирный язык эсперанто. Варшава, 1890, с. 9, 10.]

 Надежда

Над землею новым чувством веет, И призыв разносится по свету; Он на крыльях, словно лёгкий ветер, Облетает быстро всю планету. Не мечом – орудьем разрушенья – Он сплотить желает все народы: Людям, утомившимся в сраженьях, Обещает мир он и свободу. Все, кто верит в счастье дней грядущих, Собрались под мирные знамена. Под звездой идеи всемогущей Стали мы сильнее и сплочённей. Стены недоверья вековые Разобщили страны и народы; Но сметет препятствия любые Светлая любовь – сестра свободы. Овладевши языком общенья, Хорошо друг друга понимая, Будут жить народы, без сомненья, Как семья единая земная. Полные энергии и страсти, Не устанем яростно трудиться, Чтоб мечта, которой нет прекрасней, Для людей могла осуществиться. Л. Заменгоф

Перевел с эсперанто С. Вайнблат.

[Молодёжь Молдавии. Кишинев, 01.01.1981.]

Задания

16.1. Образуйте равнозначные эсперантские слова:

энтузиаст; нейтральность; полуофициальный; продажа; северянин; поселиться; желтоватый; травинка; супружеский; чертёжник; расчёска; кофейник; кафе; прилететь; предвидеть; пригород; внешкольный; внести; затруднить; расширить; послевоенный; безошибочно; подсознание; находка; чувствительный; управдом; желательный; желанный; переименовать; обмыть; соавторство; многоязычие; сверхъестественный; пробиваемый; перебежать; пересолить; население; отвыкнуть; прошлогодний; вывернуться; дословный; канителиться; разбросанность; непримиримый; всеядный; подлежащий сожжению; взаимоотношение; привкус; оступиться; интернационализация.

16.2. Переведите сочетания, обращая внимание на логичное употребление предлогов:

упасть на землю; поехать на море; с места на место; окна на восток;